Dag 21, vrijdag 18 april: Ziegelhausen – Rauenberg

Bert:

V Ziegelhausen A Rauenberg A 25 km W heerlijk zonnig en soms zelfs erg warm O in een veel te duur luxe hotel E Italiaans (Duits) T 425 + 25 = 450 km

Allereerst meld ik dat we nu in een veel te duur hotel zitten. De kamer was € 158,-- maar voor € 135,-- mocht het ook.. Er is hier een zwembad, de badjassen liggen klaar en je hebt overal handdoeken voor. We hadden geen zin om verder te lopen en dus hebben we maar ja gezegd en ons voorgenomen om nog een aantal nachten extra te gaan kamperen. Het lopen vandaag liep goed en lekker ondanks Helma haar middag dip. Vanmorgen bij de bakker hebben we broodjes gekocht en een kop koffie gedronken omdat bij ons hotel geen ontbijt mogelijk was. De bediende maakte een praatje met ons en vertelde dat ze wel eens in Holland was geweest. Ook vertelde ze “terloops” dat haar opa en oma uit Zweden kwamen en haar ouders Amerikaans waren. Haar vader was als piloot ( Aanvulling : Hij was in Duitsland gelegerd en daar woonden zij toen) in Duitsland verongelukt en toen was haar moeder naar Amerika terug gegaan en had haar als klein kind bij een vriendin van haar achtergelaten. Ze vertelde dat ze graag haar moeder nog eens wilde ontmoeten en omhelzen. Dat had haar moeder dan nog een keer gedaan en dat was het verder. Ze had dus eigenlijk geen echte moeder. Haar kinderen hadden Zweedse namen. Toen we buiten de rugzakken omdeden gaf ze nog een zakje en zei dat we wat vergeten waren. We waren niets vergeten maar ze gaf ons een zakje met een soort sprits met vulling mee voor onderweg. Het gebaar van juist deze vrouw is veel meer waard dan die paar sprits. Ook weer een ontmoeting om niet te vergeten.

Toen we in dit dorp bij de slager/pension vroegen of er nog plaats was, was er nog een klant die ons uitlegde waar nog mogelijkheden waren. Later merkten we dat hij ons met zijn auto achterna was gereden om er zeker van te zijn dat alles wel goed ging en om ons nog eens uit te leggen waar we moesten zijn. Ook hier weer alle hulp en vriendelijkheid die je goed doet.
In het restaurant, waar we gegeten hebben, werden we geholpen door een allervriendelijkste oudere dame. Zij hielp haar zoon in het restaurant omdat ze dat leuk vond. Ze vertelde ons dat ze ging fietsen in het dal waar wij eerder hadden gelopen. Helma gaf haar een erg ruime welverdiende fooi. 
Morgen aan het ontbijtbuffet gaan we ons compleet te buiten om de dure kamer iets te compenseren.

Helma:

Na het ontbijt op de kamer vertrekken we al vroeg; naast “ons” restaurant is een bakkerij die al open is; lekker, want nu kunnen we broodjes voor onderweg kopen en nog een kop thee en koffie drinken.

Van de eigenares in de bakkerij krijgen we in een notendop haar trieste levensverhaal te horen; na de dood van haar vader is zij door haar moeder achtergelaten bij een vriendin. Bijzonder dat mensen die je niet kent en waarschijnlijk nooit meer zult zien zoveel vertellen; misschien wel juist daarom!

Het is koud maar stralend weer. Net buiten Ziegelhausen kruisen we de rivier over een brug; midden op staat een beeld van St. Christoffel. We maken een foto van onze beschermer!

Het is lekker lopen in de zon en het wordt zelfs warm. Om half vier zijn we in Rauenberg en lopen gelijk tegen een super chique hotel/restaurant aan. Lijkt niet echt bij ons budget te passen, dus we zoeken even verder. Bij een slagerij zien we een bordje met 'Zimmer'; dat lijkt ons beter. Helaas heeft de slager dat weekend gasten over vanwege zijn verjaardag, dus er is geen plek. Klanten van de slagerij weten wel een ander adres van mensen die kamers verhuren. Een van de klanten wijst ons de weg en rijdt zelfs een stukje mee met de auto; helaas blijken deze mensen niet thuis te zijn. Het lijkt er toch op dat we naar het dure hotel moeten.

Langs borrelende zakenmensen naar binnen; we kunnen de enige kamer die vrij is met korting krijgen voor €135,-! Toch maar doen, want er lijkt geen alternatief. De kamer en badkamer zijn wel enorm mooi en groot en er zijn badjassen en een prachtig zwembad boven. Met betegelde ergonomische ligbanken en zelfs met een soort dakterras, waar het in de zon heerlijk ligt!

We eten lekker bij een Duits/Italiaans restaurant met een vriendelijke “oma” die haar zoon meehelpt in de zaak; het is goedkoop, dus zo kunnen we de schade een beetje beperken.