Dag 22, zaterdag 19 april: Rauenberg – Bretten

Bert:

V Rauenberg A Lopend in Bauerbach en per trein in Bretten A lopend 33 km (16+8 naar Munnesheim, 5 naar Gocksheim, 4 naar Bauerbach) W in begin slecht, 2^e helft droog bewolkt maar zonder poncho gelopen O in hotel in Bretten E in Bretten T 450 + 33 = 483 km

Vandaag was qua planning hopeloos. Odenheim, eind van de etappe in het boekje was iets te dichtbij, in Munneshein was niets aanwezig, Glocksheim alles vol vanwege voorjaarsfeest en in Bauerbach niets aanwezig. In Glocksheim naar Bauerbach gelopen omdat daar de “stadsbahn” naar Bretten was en in Bretten er kans op plaats was. In Bretten een modern hotel gevonden dat niet te duur is, € 76,-- per nacht. Hier blijven we twee nachten en lopen morgen zonder rugzak van Bauerbach naar Bretten.

Morgen is dus een makkie qua afstand en zonder rugzak. Het voelt als een rustdag. 
Opvallend dat je na een dag waarop het allemaal niet zo mee zit toch je “zegeningen” telt en uiteindelijk alles toch goed terecht komt en we nu dus zelfs een rustdag gevoel hebben. Het zit toch weer mee.

Helma:

Na een zeer uitgebreid ontbijt tussen golfers vertrekken we al om 8.15 uur. Eind van de etappe volgens het boekje is Odenheim, 16 km verderop. Vinden we wel erg kort, dus het plan is om door te lopen naar het volgende plaatsje. Het regent en we zijn al vroeg in Odenheim, dus lopen we door naar Münzesheim, 8 kilometer erbij. In Münzesheim blijkt geen hotel of pension te zijn, hoewel het een wat grotere plaats is. We moeten dus nog een plaatsje verder; zoiets is altijd een afknapper!

In Gochsheim, waar we een uur later aankomen, vinden we het hotel al snel. Gelukkig is het inmiddels wel droog geworden. Het hotel is dicht (middagrust) dus Bert gaat een ingang zoeken om te vragen of er plek is- ondertussen sta ik van de ene op de andere voet te leunen, want ik voel mijn voeten wel. Helaas: als Bert even later terugkomt vertelt-ie dat het vol is. Er blijkt een groot voorjaarsfeest te zijn dit weekend en alle kamers zijn vol. Er is nog een ander hotel, maar ook dat zal wel volgeboekt zijn. Bert loopt desondanks de hoofdstraat in om het na te vragen; inderdaad, het andere hotel is ook vol. Ze raden ons aan naar Bauerbach door te lopen; misschien is daar een pension, anders kunnen we daar in ieder geval een lokaal lijntje nemen naar Bretten.

We moeten dus nog verder, weer 4 kilometer, dan komen we in Bauerbach. Van een pension hier blijkt niemand gehoord te hebben; we nemen dus maar het treintje naar Bretten. Het is inmiddels 18.15 uur als we hier aankomen- wat een dag!

Gelukkig vinden we vlakbij de halte een leuk hotel; een soort zakenhotel tegen het centrum aan. De prijs valt mee (vanwege het weekend), maar al was het peperduur geweest: ik ben zo blij dat we er zijn en een slaapplek hebben! We boeken voor 2 nachten; morgen maken we er een halve rustdag van.