Dag 20, donderdag 17 april: Birkenau – Ziegelhausen

Bert:

V Birkenau A Ziegelhausen A 22 km W koud maar wel droog O In eenvoudig Duits Turks restaurant E In Italiaans restaurant in Ziegelhausen T 403 + 22 = 425 km
Nu ik dit schrijf zie ik dat we morgen waarschijnlijk de 3 x 150 km volmaken. Dat ondanks onze rustdag en de op één dag wat kortere afstand. Ik ben daar heel blij mee. De tocht vandaag was zeker in het begin wat zwaar. We hebben uiteindelijk de 6 uur die in het boekje was voorgeschreven gedaan in 6 uur en een kwartier. En dat met bepakking. Ik ben zeer tevreden over ons tempo. Aan het eind van de route had ik een goed gevoel. Het was niet zo koud meer en de zon scheen een beetje en het liep lekker. Dat we nu in Ziegelhausen een hotel vonden hadden we niet verwacht omdat er volgens het boekje niets zou zijn. Maar ook een zeer eenvoudig hotel, met een aardige mevrouw, is zeer welkom. Ook vandaag weer aardige mensen ontmoet die je graag de weg vertelden, een praatje maakten en zich verontschuldigden dat ze te ver weg woonden om ons koffie aan bieden. We zien onderweg erg veel stormschade, omgevallen bomen. Soms lijkt het van zeer recent en vaak van al wat eerder.

Het leverde ook vandaag wat extra klimwerk op. Vandaag hebben we nog wat sneeuw gezien. Het is waarschijnlijk voorlopig wel het laatste hoop ik. Soms denk ik dat Helma het niet meer leuk vind. Volgens haar zijn dat maar dipjes en is het geheel nog wel leuk. Dat maakt het voor mij veel aantrekkelijker omdat het anders lijkt alsof ik het persé wil.

Helma:

Gisteren alvast het startpunt van de route opgezocht in het dorp; we lopen nu weer een beschreven en gemarkeerde route, de E1. Vandaag 22 km, waar we in totaal bijna 8 uur over doen. Dat komt vooral door de lunchpauze; we komen ’s middags langs een restaurant waar we een kop soep willen eten, maar dat duurt ongelooflijk lang. Uiteindelijk zo ongewild een uur middagpauze.

De route is best pittig, met veel klimmen en dalen, maar de uiteindelijke looptijd komt aardig overeen met de tijd die het boekje aangeeft. Wel fijn, want dan weten we dat dit ongeveer klopt en kunnen we daar de volgende dagen rekening mee houden. We zijn veel door bos gekomen, met behoorlijk wat omgevallen bomen; regelmatig klimmen over takken en boomstammen. Zwaar, maar ook wel avontuurlijk.

In Ziegelhausen is, volgens ons boekje, geen hotel. We zullen daar een bus moeten nemen naar Heidelberg, een stukje verderop. Voor de zekerheid kijken we in Ziegelhausen rond, en er blijken zelfs meerdere hotels te zijn. We komen terecht bij een Turks restaurant met daarboven een paar kamers. Voordelig en met uiterst vriendelijke mensen. We kunnen hier alleen niet ontbijten, zodat we yoghurt en sap kopen voor een ontbijt op de kamer.

Ziegelhausen ligt mooi aan de Moezel en heeft een gezellige hoofdstraat; het is hier lekker weer en dat zorgt ervoor dat je zo na het lopen alles weer van de zonnige kant bekijkt. Het lopen ’s morgens vind ik eigenlijk altijd lekker; de rust, frisheid in de morgen. Maar in de loop van de middag ben ik het eigenlijk altijd zat; het lekkerste van lopen is dan altijd het aankomen, de wetenschap dat je een plek hebt om te slapen en niets meer “moet”.