Dag 9, zondag 6 april: Sinzig – Andernach
Bert:
V Sinzig A Andernach A 19 km W redelijk tot slecht 60 % met poncho gelopen. O Pension aan de route E Bistro in Andernach T 171 + 19 = 190 km
We komen net uit een Italiaanse ijssalon waar we café coretto hebben gedronken. De Sambucca was ergens onder de toonbank verstopt. Helma heeft heerlijk Italiaans kunnen praten en de eigenaar heeft zijn mening over de Duitsers kunnen geven.
Vanmorgen toen we wakker werden sneeuwde het. Tijdens het wandelen af en toe een bui, uit de bomen veel lekwater, en hele mooie vergezichten. We hebben de route niet echt gevolgd en een verkorting langs de Rijn genomen. Ook veel minder hoogte verschil. Bovendien was de geplande route met dit weer niet te doen zei ons een café baas. Morgen naar een voorstadje van Koblenz volgens de echte route.
Het gaat nog steeds lekker en we komen aardig op dreef. Vandaag veel kleding gewassen. De vorige keer in de jeugdherberg bleek dat onze kleding alleen gedroogd was. We hebben nu dus wel “schone” kleding.
Helma:
Bij het opstaan natte sneeuw!
Na Sinzig lopen we al snel in het bos. Hier is het wel mooi: de paden zijn wel drassig en soms glad, maar tussen de bomen hangt wat nevel en er ligt een dun laagje sneeuw op de takken. Het klimt wel wat, maar niet teveel. En dan, kwart voor 11 ineens een schitterend gezicht: voor ons ligt opeens de Rijn. Omdat we vrij hoog zijn kijken we over de buitenwijken van Bad Breisig met daarachter de rivier. Dit is toch wel een soort mijlpaal: nu besef je ineens dat we er al echt een stuk op hebben zitten.
We dalen af en komen dan (echt op een perfecte plek) een leuk café –restaurant tegen. Het is er warm en rustig en de koffie is prima. Vriendelijke eigenaren, die het leuk vinden een praatje te maken. Ze vinden het leuk om te horen waar we vandaan komen en waar we heen gaan.
Wel een advies: volgens de eigenaar is het niet verstandig de wandelroute te volgen die we gepland hebben. Het is veel te nat overal, met risico op uitglijden. Klopt, want de afdaling die we net hebben gedaan was een paar keer lastig vanwege de modderige stukjes. Hij adviseert ons de Rijn te volgen. Daar loopt een prima fietsroute langs die goed te wandelen is, weinig klimt en daalt en langs veel plaatsjes komt. We besluiten zijn raad te volgen: volgens de kaart is de Rijn volgen ook nog wat korter en we lopen dan langs in plaats van over de heuvels!
Zo zijn we ’s middags al vrij vroeg in Andernach; we hebben vandaag maar zo’n 19 kilometer gelopen.
Omdat we van deze regio een routeboekje hebben kunnen we vrij makkelijk een voordelig hotel-restaurant vinden.
Andernach is een iets grotere plaats, zodat we na het douchen en omkleden de “stad” ingaan voor wat drankjes en het eten. Het is hier vrij koud en regenachtig, dus fijn dat er volop cafeetjes en dergelijk zijn.
In een wat groter café zit een groepje Nederlandse jongelui; aan de verhalen te horen zijn het jonge schippers of matrozen op een vrachtboot. Omdat ze zelf voortdurend nogal hard praten horen ze niet dat wij ook Nederlands spreken; als een van de jongens mijn rode crocs ziet, zegt hij tegen z’n buurman: “moet je die rare schoenen van die vrouw eens zien”. Grappig als we even later weggaan: ze vragen in het Duits aan ons of het droog is (ons tafeltje was bij het raam); na ons (Nederlandse) antwoord zie je hun gezichten veranderen!
Na het eten in een bistro in het centrum drinken we nog een café coretto in een Italiaanse ijssalon. Als je in zo’n zaak om café coretto vraagt blijkt er meestal een fles Sambuca onder de toonbank te staan!
De eigenaar vindt het erg leuk om Italiaans te spreken met ons; kan zo lekker zijn hart luchten over de Duitsers, die hij veel strakker, stijver en afstandelijker vindt dan Nederlanders. Er komen hier regelmatig mensen die met het schip van de Zonnebloem op vakantie zijn, en daarover is hij vol lof.
Leuk om zo ons Italiaans een beetje te kunnen oefenen!
