Dag 8, zaterdag 5 april: Altenahr – Sinzig

Bert:

V Altenahr A Sinzig A 27,5 km (ongeveer) W ca. 60 % met poncho gelopen en ca. 40 % regenachtig O In een pension in Sinzig E Italiaans T 143,5 + 27,5 = 171 km

Helma ligt op bed en kijkt naar een Duits programma over Nederland. De weersverwachting is slecht: morgen veel regen en sneeuw. Vandaag een forse afstand gelopen maar wel bijna vlak en grotendeels de Ahr gevolgd tot bijna bij de Rijn. We hebben wel een kortere route, maar komen niet zoals ik schreef ten zuiden van Koblenz maar ten zuiden van Bonn Konigswinter uit. Het lopen gaat met ons beiden nog steeds lekker zonder problemen, ook met regen. ’s Avonds is het wat saai als we in een pension zijn. Elke avond dobbelen is ook niet alles. In de badkamer heb ik de tent over de wandelstokken uitgespannen. Die moest al veel eerder drogen en nu moest het er toch maar eens van komen. Voor het eten hebben we in een café wat gedronken. We konden precies zien wie wanneer naar de kerk ging. Het was veel drukker dan bij ons en sommige mensen gingen al om 17.15 de kerk in voor de mis van 18.00 uur. 
De hoogtemeter op mijn horloge is leuk. Je kan mooi bijhouden hoeveel we stijgen en hoe snel. Het kompas op onze noodfluit komt bij de oriëntatie ook goed van pas Vooral als we twijfelen welke weg de juiste is en we niet goed op de kaart zien waar we zijn komt een “even vlug” kompas goed van pas. 

Helma:

Een langere etappe staat voor vandaag op de planning: zo’n 27 km. Vooraf hadden we eens per week ongeveer een rustdag gepland, maar daar voelen we nu nog niets voor. Het lopen gaat nog goed, we hebben lichamelijk (nog) geen behoefte aan rust en bovendien zijn de omstandigheden voor een rustdag hier ook niet zo leuk. In een grotere plaats waar wat meer te doen is kun je best een extra dag doorbrengen, maar hier is verder niets te doen. De hele dag dobbelen, puzzelen en kaarten gaat al snel vervelen. Later in het jaar in Italië lijkt een rustdag ook aantrekkelijker dan hier nu; een dagje bij een zwembad lijkt me wel wat.

Als we na het ontbijt vertrekken begint het al vlot te regenen. De route, de Ahrtalweg, volgt het riviertje en is dus gelukkig vrijwel vlak: alleen een flinke klim over een heuvel waar het riviertje een bocht maakt.

In het bos staan ook hier gelukkig af en toe schuilhutjes, zodat we wel droog kunnen pauzeren. En we hebben het geluk dat er zelfs een zaakje is op het moment dat het echt flink gaat regenen; koffie met appeltaart dus, maar verder is het lopen onder de poncho’s.

In Sinzig is het in de stromende regen even zoeken naar een pension dat plek heeft; tot onze verbazing blijken er twee zaakjes vol te zitten. Gelukkig heeft de derde, na enige aarzeling, nog wel een kamer. Het blijkt dat deze kamer eigenlijk gereserveerd was. Maar de meneer die had gereserveerd zou ’s middags komen, uiterlijk om 3 uur. En inmiddels is het al 4 uur, dus daarom geeft de eigenaar ons de kamer toch maar. Dat is dus echt geluk hebben; een goede beschermengel?!

In de regen het plaatsje in om wat te drinken en eten. ’s Avonds op de hotelkamer kijk ik tv, terwijl Bert aan de route en z’n dagboek werkt: grappig, een soort showprogramma over Nederland. Een irritante Nederlandse die al jaren in Duitsland woont en daar een beroemdheid lijkt te zijn werkt mee als “deskundige”. Heintje mag ook even komen opdraven. Wel grappig om te zien wat het beeld in Duitsland is over Nederland