Dag 11, dinsdag 8 april: Koblenz – Boppard

Bert:

V Güls (Koblenz) A Boppard A 18 km W droog bewolkt en soms zon O hotel in Boppart E Duits in restaurant in Boppard (slechte kwaliteit) T 210 + 18 = 228 km

We komen net uit een restaurant dat wel leuk was ingericht maar minder van kwaliteit was.

Vandaag lekker gelopen, wel veel door de sneeuw. Soms behoorlijk diep tot juist aan de bovenkant van onze schoenen. Het sneeuwde niet zodat we geen poncho’s nodig hadden. De route was slecht gemarkeerd zodat je steeds moest gokken. Toch op een enkel klein stukje na toch steeds goed gelopen. Het laatste stuk was erg steil en moeilijk. Gelukkig lag hier geen sneeuw want anders was het gevaarlijk geworden

We hebben erg veel schik met onze spullen. De softshells bevallen prima en zijn heerlijk te dragen zonder al te veel te zweten. Onze schoenen zijn, ook door de sneeuw,  goed waterdicht en lopen heerlijk. Tot nu toe hebben we na 228 km nog geen enkele blaar. Ook de rugzakken beginnen een vast onderdeel van je lijf te lijken. We hebben niet echt last van spierpijn en voor ons gevoel zijn ze niet te zwaar. Tot slot de Crocks, waar iedereen in de dorpen raar naar kijkt, willen we niet meer missen. 
Mijn psoriasis wordt eigenlijk alleen maar erger. Met name op mijn benen komt er steeds meer bij. Gisteren hebben we zout gekocht en heb ik een zout bad genomen. De korsten zijn er dan even af. Ik heb er nog geen goed gevoel bij.
p.s. Vandaag hebben we ruim 10 % van de totale tocht vol gemaakt.

p.s. 2 Gisteren hebben we tijdens een flinke regenbui ergens in een Italiaanse ijszaak koffie gedronken. De eigenaar of een vertegenwoordiger vroeg of we op weg naar Rome waren. Toen we Ja zeiden werd hij even stil en wist niet wat hij moest zeggen. Later was hij uiteraard weer belangstellend en wilde het gewicht van onze rugzakken even voelen. Hij wenste ons veel succes en vroeg of we de groeten aan de Paus wilde doen.

Aanvulling : Het steile stuk juist voor Boppard liep onder een kabel baan door die naar een uitzichtspunt ging. Het pad onder de baan was zo steil dat we ons aan bomen en struiken vast moesten houden en stapje voor stapje elkaar beethoudend naar beneden zijn gekomen.

Helma:

Prima ontbijt en dan door de buitenwijken van Koblenz richting Boppard; dat plaatsje ligt weer aan de Rijn.

In het begin iets dalen en aan de overkant weer een stukje omhoog, maar dan blijven we op een soort heuvelrug. In de buitenwijken hebben de meeste mensen hun straatje keurig geveegd, dus dat is goed te lopen.

Dan komen we in het bos waar het mooi is door alle sneeuw die er ligt. En dan te bedenken dat we de eerste week een foto hebben gemaakt van de paar witte plekjes die er nog lagen! Hier ligt echt een flinke laag sneeuw. Het loopt soms lastig: maar o, wat is dit mooi! Ongerepte sneeuw in een stuk bos, verderop door de landerijen waar we voetstappen van iemand anders moeten volgen omdat het verschil tussen pad en weilanden niet meer te zien is. Maar op het goede moment een prima hotel-restaurant waar we koffie kunnen drinken, schuilhutjes om even te pauzeren: het is vandaag gewoon genieten.

We komen weer in een stuk bos waar bordjes staan richting Boppard; we besluiten toch de markeringen van onze wandelroute te blijven volgen. Vervelend dat dit wel steeds bergop gaat, terwijl de andere bordjes naar beneden wijzen. Uiteindelijk blijkt onze wandeling ons naar een (gesloten) café-restaurant te voeren met een werkelijk prachtig uitzicht over de Rijn. Daarna gaan we stevig bergaf. Hadden we toch eerder het andere pad kunnen volgen….maar dan hadden we het uitzicht gemist.

Dan staan we ineens bij een stoeltjeslift; hier kun je met de lift de steile helling af die naar Boppard beneden voert. Alleen… ik durf niet. Met de rugzak op schoot hier in een stoeltjeslift stappen doet me teveel denken aan mijn val uit de lift op wintersport jaren geleden! Een stuk terug door het bos of het smalle steile pad onder de stoeltjeslift naar beneden volgen? We doen dat laatste: gelukkig ligt hier geen sneeuw, want dan was het niet te doen geweest. Maar ook nu is het een lastige klauterpartij. Ik ben blij als we een half uur later heelhuids beneden staan. Terug omhoog kijkend zie je pas goed wat een steile afdaling we erop hebben zitten.

We komen uit in een soort winkelstraat in het centrum van Boppard. Leuke plaats met meerdere hotels, volgens de bordjes. Vlakbij het centrale plein vinden we een hotel in een zijstraat.

Als we later gaan eten kiezen we voor een heel gezellig zaakje op het plein. Pui en inrichting geven het idee van een echt oud zaakje; donker hout, lage plafonds. Vervelend dat de bediening en het eten allerbelabberdst zijn !