Dag 14, vrijdag 11 april: Bingen – Bad Münster am Stein

Bert:

V Bingen A Bad Munster am Stein A 25 km W bewolkt beetje regen geen poncho O pension (eenvoudig) E Italiaans restaurant T 276 + 25 = 301

Vandaag was de route wat minder mooi wel vlak maar door industriegebied e.d. Het weer was ook niet schitterend en het pension ook niet, kortom een beetje een dipje. Morgen weten we niet goed hoe we moeten lopen. Een schuine afkorting maar daar hebben we geen goede kaart van. Morgen komen we in Alzey een grotere plaats met kans op een hotel o.i.d. Of niet afkorten en verder naar het zuiden wel op de kaart. De eerste grote plaats is Rockenhausen maar dat is ook een afstand van meer dan 30 km. We zien morgen wel als we richting zuiden gaan en zullen het waarschijnlijk laten afhangen van het weer en de al dan niet aanwezige routebordjes.

Vandaag trouwens 300 km in twee weken gelopen. Goed gedaan naar mijn idee. Daarnaast gaat het zeker goed omdat we de route ook nog af en toe in konden korten..
De 9^e hebben we trouwens ergens koffie gedronken in een hele leuke zaak. De eigenaar vertelde dat we zeker nog even in zijn tuin moesten kijken naar 3 Froschen (kikkers). Ik verstond vossen. De zaak was erg Duits en de bediening met stevig opgebonden boezem. Achteraf bleek dat we voor een kannetje (vieze) koffie € 8,60 moesten betalen. Een klote zaak dus. Helma zit MP3 te luisteren terwijl ik dit schrijf. Ik ga nog een slokje wijn drinken en bedenk hoe we morgen gaan lopen en overnachten.

Helma:

Bij het ontbijt in de jeugdherberg zijn de tafels voorzien van naambordjes om de plaats aan te geven. Meneer Demenzis blijkt bij onze tafel ingedeeld; gelukkig slaapt hij kennelijk langer dan wij, want we zien hem niet.

De route vandaag is vlak, maar niet zo mooi. Stukken door buitenwijken met bedrijven, 25 kilometer, dus wel een lekkere afstand. Het weer is wat druilerig.

Onderweg passeren we een herdenkingsplaquette; er blijkt hier in het buitengebied na de oorlog een interneringskamp geweest te zijn. Maandenlang zijn hier mensen opgesloten door de geallieerden, verdacht van oorlogsmisdaden. Voor de processen begonnen hebben mannen en vrouwen hier vastgezeten, met nauwelijks voorzieningen. Er zijn hier duizenden gestorven door ondervoeding en ziektes. Zo krijg je soms ineens iets mee van een stuk geschiedenis waar wij op school nooit iets van hebben gehoord.

In Bad Münster am Stein lopen we naar een voordelig pension. Wel handig dat we van dit stuk een boekje hebben, waar ook overnachtingadressen instaan. Het pension is een wat ouder huis, met donkere sombere kamers. De eigenaresse komt ons bed opmaken, maar is van de opdringerige soort. Kletst doorlopend, wil ons tussendoor nog even de ontbijtruimte laten zien, alsmede het uitzicht op de rots (Stein) waar de plaats zijn naam aan dankt. Het duurt een tijd voor ze weg is en we kunnen douchen, omkleden en spullen uitpakken.

Dit kan best een leuke plaats zijn met mooi weer, maar er hangt nu een somberte over de plaats, door echt donker weer; we worden er zelf ook wat somber van.

Na het eten in een Italiaans restaurant puzzelt Bert wat over de route van morgen.

De beschreven route precies volgen komt niet uit qua overnachtingadressen; een stuk afsnijden is altijd wat lastig, omdat we dan een gedetailleerde kaart missen. Het lijkt erop dat een stukje terug lopen het handigst is; Bert wil met de pensionhoudster overleggen of dat klopt.