Dag 24, maandag 21 april: Bretten – Pforzheim

Bert:

V Bretten A Pforzheim A 24 km W droog niet koud later na 15.00 uur in Pforzheim wat spetters O hotel E  T 490 +24 = 514 km

Gisteren hebben we lekker gegeten bij een Italiaans / Duits restaurant. Het eten is hier voordelig Aan eten ben je per persoon € 10,-- kwijt (Bruschetta en pasta of lasagna) We zijn dus aan de wijn en de koffie meer kwijt dan aan het eten. Maar ook 0,75 l Chianti voor ca. € 10,-- is goedkoop. Vandaag lekker gelopen en we waren vlot in Pforzheim. De E1 zit er nu voor dit deel op. We lopen vlak bij Konstanz nog een deel van de E1. Het hotel dat we hier hebben is sterk verouderd maar wel een leuk hotel. We hebben alles van ligbad tot en met een eigen “balkon/veranda” Er zijn veel oude dingen die in een jaren 70 museum zeker niet zouden misstaan. (groene telefoon met druktoetsen) Ook zijn er veel dingen aanwezig die niet werken, zoals een bureaulamp, radio en koelkast. Ook de eigenaar is een beetje over datum maar verder wel aardig. Ik verwacht bij het ontbijt geen hoogstandje maar dat hoeft na de afgelopen dagen met een luxe ontbijtbuffet ook niet. Morgen gaan we het Zwarte woud in en gaan we waarschijnlijk wel weer kamperen. Daar heb ik wel zin in ook en hoop op een beetje lekker weer.

Aanvulling : Vanuit ons balkon of veranda keken we rechtstreeks op de grote M van de Mac Donalds onder naast ons hotel. We hebben de 'verleiding' nog maar net kunnen weerstaan.

Helma:

Lekker weer, mooie route, dus de 24 kilometer naar Pforzheim lopen lekker. Glooiend landschap, mooie bospaden zonder modder, bloeiende bomen; wat wil je nog meer? We komen een mooi kapelletje tegen, in 2000 gebouwd en gewijd, waar we een kaars opsteken.

Als we in Pforzheim komen begint het wat te spatten, maar we zijn al snel bij ons hotel: schuin tegenover het station. Omdat we nog steeds de E1 lopen hebben we een boekje waarin ook overnachtingadressen staan; handig, vooral in zo’n grotere plaats.

Het hotel is oud en wat krakkemikkig en bereik je via een trap naast de McDonalds; de veranda van onze kamer (een soort dichtgemaakt balkon) kijkt uit op de grote M. Verder heeft de kamer veel: ligbad, koelkast, schoenpoetsspullen, groene telefoon met druktoetsen. Maar allemaal heel gedateerd: de hele inrichting zou passen op een tentoonstelling: hip in de jaren ’70!

Pforzheim is een wat grotere plaats, dus leuk om wat winkels te kijken en de horeca aan te doen. Zo komen we terecht in een van de weinige zaakjes waar gerookt mag worden - het ziet er dan ook blauw!

Wat trieste mensen die hangen, roken en drinken. Een oudere vrouw wil graag iedereen trakteren op een “lekkerchen” – ook een manier om contact te krijgen…. Een triest geheel.

Daarna komen we in een leuk zaakje om te eten, als ik merk dat ik m’n mobieltje kwijt ben. Dat heb ik in het cafeetje even gepakt en op de bank laten liggen. Bert gaat snel terug en vindt hem gelukkig weer. Slordig en dom, die telefoon ‘verliezen’; maar minstens zo dom dat ik vandaag heb gemerkt dat ik mijn leesbril weer kwijt ben: Misschien gisteravond weer in de internetzaak laten liggen…

Morgen lopen we voor het eerst de Schwarzwald-Ostweg; dan zijn we dus al in het Zwarte Woud! Een streek die ik alleen van naam ken, en waarvan ik altijd het beeld heb van donkere, uitgestrekte bossen. Ben benieuwd of dat klopt.