Dag 32, dinsdag 29 april: Bad Dürheim – Immendingen

Bert

V Bad Dürrheim A Immendingen A 23 km W vanmorgen bewolkt en drie tellen hagel, vanmiddag meer zonnig maar nog wel fris O Chinees pension (wat krakkemikkig en heel apart) E  In een heel leuk Bistro achtig restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Er kwamen hier ook veel Franse militairen. T 674 +23 = 697 km

Ons pension is heel apart. Het is een chinees restaurant waarboven wat kamers. Wij hebben een ”luxe” kamer met eigen douche, wc en een zithoek. We dachten eerst dat we het eerste het beste hotel in een niet zo’n goede wijk hadden maar waarschijnlijk is het een van de weinige pensions/hotels in dit dorp. De Donau ligt op enige afstand van het dorp en een kern, waar pit in zit, ontbreekt in zijn geheel. Het lijkt alsof het toeristische deel van het Zwarte Woud hier een beetje is opgehouden. We zien veel Franse auto’s en ook is de reclame in een winkel in het Frans. Oppassen dus

Vandaag naar Anne gemaild wat er mee moet met Wilfred en Diane. Ook die hebben we een mail gestuurd dat we ze graag ontmoeten in Konstanz. We komen daar vrijdag aan en houden daar zaterdag een welverdiende rustdag

Aanvulling : We dachten dat het leuk was om even bij de oever van de Donau te gaan kijken maar die ligt nog wat ver weg is is bovendien ter plaatse nog helemaal niet bevaarbaar en bestaat uit wat kleinere waterlopen dicht bij elkaar.

De Franse Nummerborden en reclame hebben te maken met een Franse kazerne ter plaatse. De Fransen hebben daar een oefengebied maar zijn daar niet bij iedereen even geliefd. Nog wat restanten uit de 2^e wereld oorlog. 

Helma

We kunnen lekker vroeg ontbijten, dus om 8.15 uur zijn we al onderweg. Het eerste stuk gaat door open veld; daarna zien we bordjes 'Feriendorf Öffingen'. Klinkt prettig, want daar zal best een zaakje zijn om koffie te drinken. Bert grapt dat het een zeer beroemd dorp is, waar een parkeerplaats bij is voor alle toeristen. Het park ligt iets helling op, maar blijkt alleen een verzameling huisjes/stacaravans te zijn. Verder niets, zelfs geen kantine voor een kop koffie.

Daarna een kilometer of tien door het bos; in zo’n groot stuk bos kun je genieten van de vogels en eekhoorntjes die je ziet, maar een picknickplek of zelfs een bankje is er niet te vinden. Wel een verschil met de bossen in de buurt van de Eiffel; daar waren veel meer schuilhutjes e.d. We pauzeren dus bij een stapel boomstammen.

Als we een (kapot) bankje zien, zijn we inderdaad bij de rand van het bos- daar staan meestal bankjes voor mensen die moe zijn van hun boswandeling!

Direct als we Immendingen inlopen zien we een bord dat verwijst naar pension Panda. De aanwijzingsbordjes dus maar volgen en zo zijn we al vlot bij een Aziatisch restaurant. Het pension blijkt boven het restaurant te zijn. De eigenaresse is een zeer vriendelijke oosterse mevrouw; ze heeft voor ons nog een “luxe” kamer.

Eigenlijk twee kamers aan elkaar: een slaapkamer met wastafel en “gouden” beddengoed, daarnaast een kamer met een rotan zitje, douche en w.c. Allemaal weer heel simpel ( de douche kan helaas niet hangen), maar wel schoon.

Ook hier blijkt het dorp niets voor te stellen: de onvermijdelijke Schlecker, een paar bakkerijen en kebab-zaken en een sfeerloos cafeetje en (gelukkig) een pizzeria. Het oogt allemaal een beetje verlopen.

Het valt ons op dat er veel auto’s met Franse kentekens staan; in een paar etalages zien we ook Franse teksten. Vreemd: zitten we hier zo dicht bij de Franse grens? Omdat we alleen deelkaarten hebben, is het heel moeilijk in te schatten waar we ons op de kaart van Duitsland bevinden; is hier een “uitstekend” stuk Frankrijk in de buurt?

In de pizzeria waar we later eten vragen we het even na: het blijkt dat hier een Franse kazerne is; er is voor de kinderen van de militairen zelfs een Franse school. De Fransen lijken hier niet echt populair, maar dat zal wel vaker het geval zijn bij zo’n opgedrongen situatie.

We kunnen in een zaakje wel internetten; handig, want we willen even contact opnemen met Wilfred en Diane. Die komen ons eind van de week opzoeken en kunnen dan spullen van huis meenemen. Anne krijgt dus ook een lijstje van de dingen die mee worden gegeven; alle spullen hebben we van tevoren al klaargelegd.