Dag 18, dinsdag 15 april: Worms – Heppenheim

Bert:
 V Worms A Heppenheim A 25 km W heerlijk deels zonder jas gelopen O Jeugdherberg in deelstaat Hessen E Duits in restaurant vlak bij de jeugdherberg T 361 + 25 = 386 km

Vandaag heerlijk gelopen. Eerst vanuit Worms een stuk langs een drukke weg later, iets om, door een bos. Alleen het laatste stuk naar de jeugdherberg was erg steil en iets te lang. De jeugdherberg zelf viel tegen in vergelijking met die in Rheinland Pfalz. We hebben geen eigen badkamer en WC en ook de voorzieningen zijn minimaal. De beheerder is compleet “los” en functioneert niet naar behoren. Hij legt elk regeltje erg omslachtig uit en lijkt veel dingen moeilijker te maken als het even kan. Daarnaast heeft hij een panische angst voor schoenen in de jeugdherberg. De onderwijzers van een klas lopen bijvoorbeeld continu te roepen dat de kinderen hun schoenen uit moeten doen. Ook de organisatie van het ontbijt is niet eenvoudig. Hij legt uit in welke combinatie je de 3 broodjes per persoon voor de lunch en het ontbijt kunt verdelen. Je schijnt een schaaltje boter per persoon uitgereikt te krijgen. Ik ben benieuwd.

Aanvulling : Het is werkelijk dat hij opsomt dat je, naast boterhammen, 3 broodjes per persoon krijgt en als je dus ’s morgens er 1 neemt je dan er nog 2 voor je lunchpakket hebt, als je er ’s morgens 2 neemt je er nog maar 1 hebt voor je lunchpakket en als je er ’s morgens 3 neemt je er geen meer hebt voor je lunchpakket. Ook legt hij uit dat je aan het” sappenprogramma” koude thee en twee soorten sap krijgen. Wij hebben om melk gevraagd en dit ook gewoon gekregen. 
Morgen gaan we de E1 oppakken. We lopen nog een deel een eigen, lage, route en dan moeten we er weer aan geloven.

Helma wil de enveloppe van Herman en Marloes al openen. Ik denk dat ik er pas in zit als we nog iets meer onzekerheden accepteren. Nu weten we bijna zeker dat er wel ergens in een dorpje waar we heen willen een hotel o.i.d. is. Dat is uiteraard wel lekker lopen maar ik wil ook lekker leren lopen met onzekerheden.

Ik stop ermee en ga samen met Helma een fles Blauer Spätburgunder leeg maken. We hebben deze gekocht van de baas hier die bijna nog wilde uitleggen hoe je hem hoorde te drinken.
 

Helma:

Een somber vertrek uit Worms, waar het gelukkig wel droog is maar zwaar bewolkt. Later klaart het op en wordt het echt lekker weer. We kunnen zelfs zonder softshell lopen. In het begin een stukje langs een drukke weg, maar daarna door het bos. Alles bij elkaar een lekkere 25 kilometer naar Heppenheim.

Heppenheim blijkt een plaatsje te zijn met een gezellig centrum. Een bordje hier wijst de weg naar de jeugdherberg; dezelfde kant op als de kasteelruïne die we bovenop een hoge heuvel zien staan.

Omdat jeugdherbergen vaak nogal bergop of buitenaf liggen, zeg ik tegen Bert dat deze waarschijnlijk ook bovenop zal liggen- bedoeld als grapje!

De weg gaat behoorlijk steil omhoog en het is een hele klim; als we bijna bovenaan zijn komt er een auto ons tegemoet rijden. De bestuurder stopt, draait het raampje open en vraagt of we naar de jeugdherberg gaan. Hij blijkt de beheerder, vertelt eerst dat er geen plek is (“u had uiteraard moeten reserveren!”) maar dan blijkt er toch nog wel een tweepersoonskamer vrij te zijn. We moeten boven maar wachten tot hij terug is en ons kan inschrijven. Inderdaad: ons overnachtingadres is helemaal boven en is onderdeel van de kasteelruïne.

Boven blijkt er een schoolklas op kamp te zijn; we lopen wat rond buiten en in de hal binnen tot de beheerder komt. Een zeer aparte man: veegt ons gelijk de mantel uit omdat we de schoenen niet hebben uitgedaan (“iedereen weet dat dat regel nr. 1 is in jeugdherbergen”) en nadat we die hebben uitgedaan kunnen we worden ingeschreven. Bert krijgt alvast de sleutel van de kamer en ik moet beneden blijven voor het inschrijven en betalen. Betalen kan in principe met mijn betaalpas, maar dat werkt niet. Ook hierover windt-ie zich op: hij betaalt extra aan de bank om een apparaat te hebben dat ook buitenlandse betaalkaarten kan accepteren en nu werkt dat niet. Mijn aanbod om met de creditcard af te rekenen wimpelt hij af; ik kan later wel terugkomen om te betalen, misschien werkt het dan wel.

De kamer is een afknapper na de vorige jeugdherbergen; die waren allemaal aangesloten bij een keten in Nordrhein-Westafalen, vergelijkbaar met stay-okay hostels in Nederland. Nu zitten we in de deelstaat Hessen en daar werkt het anders; een kleine kamer, douche en w.c. op de gang en een raam in de deur.

Als ik me na het douchen aan het aankleden ben staat “baas Berg” zoals wij de beheerder samen al noemen weer voor de deur; of mevrouw beschikbaar is voor het betalen? 

Beneden lukt het betalen nu wel; we kunnen morgen ook een lunchpakket meekrijgen en de baas legt zeer gedetailleerd uit dat we recht hebben op 3 broodjes voor ontbijt en lunch- als we er dus ’s morgens 1 eten, kunnen we er 2 meenemen, en zo legt hij alle combinaties uit. Verder kunnen we een keus maken uit het “sappenprogramma” (koude thee of vruchtensap) waarmee we onze flessen kunnen vullen en we mogen (ja gelukkig!) boterhammen eten zoveel we willen. Per tafel zal er ook een portie boter worden verstrekt. Ook krijgen we uitgelegd hoe we onze bedden moeten opmaken en hoe we voor vertrek moeten vegen. Zijn hele manier van doen doet sterk denken aan Fawlty Towers, maar dan minder humoristisch!

Hoewel het dorpje beneden leuk was, hebben we geen zin weer helemaal naar beneden (en dan dus later weer omhoog) te lopen. Net onder het kasteel ligt een klein eenvoudig restaurantje met een prachtig uitzicht, waar we schnitzel met frites en sla eten.

Terug in de jeugdherberg is de schoolklas klaar met eten en is er de gelegenheid bij de balie wat te kopen. Omdat er ook een automaat is voor blikjes fris willen veel kinderen geld wisselen; iets waaraan de baas zich duidelijk zichtbaar ergert. De kinderen gaan buiten spelen en lopen soms in en uit; de begeleiders van de groep roepen onophoudelijk dat ze de schoenen moeten uitdoen! De baas heeft dat er duidelijk bij ze ingeramd! Wij hebben een fles wijn kunnen kopen, die we in de eetzaal opdrinken terwijl we een spelletje doen. Ook hier de invloed van de baas: overal hangen aanwijzingen (foto’s hoe de afruimwagen moet worden gepakt) en regels. We zijn intussen erg benieuwd hoe het ontbijt morgen zal verlopen!