Dag 108, maandag 14 juli: Fiano Romano – Camping Fiano Romano

Bert:

V Fiano Romano A Fiano Romano camping A 3 km W heet, lekker wat wind en een enkele wolk 
O op mooie camping E zelf koken op de camping T 1926 km + 3 = 1929 km.

Vanmorgen was het ontbijt nog slechter dan ik al gedacht had. We kregen slechts 1 croissantje en koffie en thee. Toen we vroeg om wat toast en jam moest de serveerster even nadenken over wat we bedoelden maar toen begreep ze het toch. Wat een werkelijk “klote hotel” voor die prijs.

De loopdag is eigenlijk meer een rustdag. Om 10.00 uur waren we hier al op de camping. Het is een mooie gezinscamping met een leuke bar, een zwembad, mooi sanitair en een uitgebreide winkel. We hebben bij een “rent a tent” organisatie gevraagd of we een tafel en twee stoelen kunnen huren. We kregen wat later een klaptafeltje en twee wat oude stoelen mee. Dat zit aanzienlijk beter dan op de grond. We hoefden niets te betalen en brengen ze na gebruik weer terug. Weer een engeltje onderweg. Nog maar 4 loopdagen en dan zit het er op. Een vreemd gevoel waar ik nog aan moet wennen maar waar ik anderzijds ook wel blij om ben. Het is mooi, heel mooi, maar ook genoeg geweest.

Aanvulling : bij het ophalen van de tafel en de stoelen bleek dat het meisje dat alles voor de “rent a tent” regelde een Nederlandse was.

Helma:

Vannacht ongelooflijk slecht geslapen; het stikte van de muggen en de kamer was te warm. Het ontbijt hier was ook bovengemiddeld karig; al met al een beroerd, slecht hotel!

We lopen vandaag naar de camping net buiten het dorp. Na de nacht in het veel te dure hotel heb ik haast spijt dat we dat gisteren niet hebben gedaan. Maar goed, toen was het ook wel erg warm. Nu dus een klein stukje. Verder lopen heeft geen zin, want dan zijn we gewoon te vroeg in Rome. Als we eerder hadden geweten dat we deze route namen, hadden we een andere aankomstdatum gekozen. Maar nu alles geregeld is (treinreis, hotel), is dat geen optie. Het maakt de dagen eigenlijk wel vervelend en vooral saai.

De camping is mooi; er staan (dus) ook veel Nederlanders. Terwijl we over de camping naar ons plekje lopen, zie ik een Nederlandse auto met een kenteken met drie letters in het midden! Dat hebben we nog nooit gezien, die ‘bestonden’ nog niet toen we vertrokken. Ik wijs Bert erop en bedenk me dan dat het voor mensen die hier staan raar zal overkomen; zij hebben dat ‘thuis’ natuurlijk al vaker gezien.

Op de camping staan ook een soort huisjes, caravans en tenten die verhuurd worden. We besluiten naar de balie van rent-a-tent te gaan om te zien of we daar misschien een paar stoelen en een tafel kunnen huren. Een vriendelijk meisje, dat gewoon Nederlands blijkt te spreken, helpt ons. Huren kan niet, maar we kunnen het wel lenen. Niet de allermooiste, waarschijnlijk hebben ze dit tuinmeubilair als extra staan, maar we zijn er erg blij mee. Slapen in de tent is prima, maar ‘echt’ kunnen zitten is wel heel belangrijk!

De camping heeft een bar en restaurant met een mooi terras, en ook een winkeltje. Wat boodschappen gedaan en dus maar weer eens zelf (Bert) gekookt dus.